Verstillen

Zoek de stilte, vind de stilte… stilte, geen geluid, geen ruis, enkel kalm zijn en niet bewegen, niet reageren en zwijgen… Naar binnen in jezelf en daar ervaren dat het niet stil is. Daar zijn de gedachten en gevoelens, misschien dat je pijn waarneemt en heb je daarover ideeën. Dan is de absolute stilte nog ver te zoeken. En wie weet… wil je daar ook helemaal niet zijn. Zit daar een dikke dot weerstand op.

Eenzaamheid

Ik vind het een mooi woord, verstillen. En ik voel ook een verlangen naar die stilte. In meditaties kom ik daar (soms) en verder ervaar ik ook iets wat me ervan wegduwt. Die stilte brengt me bij een diep gevoel van eenzaamheid en daar zit nog wat flarden van pijn, oud verdriet. Ik begrijp steeds beter hoe het zit met die pijn, ik heb mijn wortel gevonden en er komt ruimte om dat allemaal los te laten. En nu er meer ruimte komt en die pijn van eenzaamheid weggaat, kan ik de stilte meer omarmen.

Ver-der

Als je het woord verstillen ontrafelt kom je bij het woordje ver en stil. Ver als tegenstelling van dichtbij. Is stilte ver te zoeken? Ver van je bed? Of gaat dat te ver? Of gaat het juist meer om de vordering, in bekwaam zijn, dat je in die zin al ver(der) bent. Ik vind dat laatste wel passend omdat het om oefening vraagt om daar te komen, bij de stilte in jezelf. Dat gaat niet vanzelf en waait je niet aan, het is een keus om dat te ontwikkelen.

Ver…. Verwonderen, verbazen, verbannen, verliezen, vergissen, verzoeken… woorden die beginnen met ver… of je er een eind voor moet gaan, er moeite voor moet doen en het niet dichtbij is….

Mindfull

Verstillen gaat over letterlijk stiller worden. In spirituele zin is verstillen een reactie op de omgeving, waarbij je je afsluit voor nieuwe impulsen. Je gaat in een intern verwerkingsproces aan de slag met de indrukken die je hebt en wat die met je doen. In het ‘nu’ ruimte maken voor wat er is of net was zonder nieuwe lading eraan toe te voegen.

Het is dan het leger maken van de gedachten, het nog luchtiger maken en de gedachten haast oplossen. Zoals de belletjes koolzuur in bronwater. Als je dat water met een bubbeltje even in je mondt houdt en met aandacht de bubbels volgt en laat oplossen zit je helemaal in het nu, in een sprankelend bewustzijn, verstild en verwonderd.

Wit

Nederland ligt onder een dekentje van sneeuw. Ook buiten is het stiller, alles is gedempt ondanks de geluiden van opgewonden mensen die genieten van de winterpret. Die sereniteit maakt je stil en maakt het stil in jou.