Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling

Sinds 1 juli 2013 zijn organisaties en zelfstandige beroepsbeoefenaren op grond van de Wet verplichte meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling verplicht om een meldcode te hanteren. De meldcode richt zich op huiselijk geweld en kindermishandeling, daaronder ook begrepen seksueel geweld, vrouwelijke genitale verminking, eergerelateerd geweld, ouderenmishandeling en huwelijksdwang. De verplichting geldt ook voor mij als zelfstandig coach en therapeut binnen mijn praktijk Parelss. De meldcode bevat o.a. een stappenplan. Dit stappenplan leidt mij stap voor stap door het proces vanaf het moment dat ik signaleer tot aan het moment dat ik eventueel een beslissing neem over het doen van een melding. De stappen maken voor mij duidelijk wat er wordt verwacht bij signalen van huiselijk geweld of kindermishandeling en hoe ik, rekening houdend met mijn beroepsgeheim, op een verantwoorde wijze tot een besluit kom voor een melding.

Stap 1. In kaart brengen van signalen

 

Stap 2. Collegiale consultatie

Zo nodig raadplegen van het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling, het Steunpunt Huiselijk geweld of een deskundige.

 

Stap 3. Gesprek met de cliënt / betrokkenen

 

Stap 4. Wegen van aard en ernst van het geweld en/of de kindermishandeling

 

Stap 5. Beslissen aan de hand van het afwegingskader: hulp organiseren of melden

1. Is melden noodzakelijk? Melden is noodzakelijk als er sprake is van:

• Acute onveiligheid
• Structurele onveiligheid

2. Is hulpverlenen of organiseren (ook) mogelijk? Hulpverlenen is mogelijk als:

• De professional in staat is om effectieve/passende hulp te bieden of organiseren
• De betrokkenen meewerken aan de geboden of georganiseerde hulp
• De hulp leidt tot duurzame veiligheid Indien hulpverlenen op basis van een van deze punten niet mogelijk is, is melden bij Veilig Thuis noodzakelijk.